even tussendoor
Door: Laura Biermann
Blijf op de hoogte en volg Laura
23 Maart 2013 | Canada, Langley
Hee allemaal,
Een kort berichtje tussendoor op mijn vrije dag en het wordt tijd dat ik de eerste foto's op de blog ga zetten zodat jullie een beeld krijgen van hoe het er hier uitziet. Ik heb ondertussen mijn eerste week er alweer op zitten en sinds dinsdag weer veel meegemaakt.
Woensdag heb ik na het schoonmaken van mijn kooi Yazou geholpen met het omhakken van een boom voor enrichment voor haar beren, maar we hadden de dikte van de stam een beetje onderschat. De eerste helft ging erg snel, en naast het feit dat ik de bijl doormidden had gehakt ging het erg soepel. Ik was al twee uur aan het hakken en spontaan splijt het hout doormidden. Tsja it happens, said Angela. Een van onze supervisors. De andere bijl stond al redelijk scheef toen we nieuw gereedschap gingen halen, dus die hebben we maar niet gepakt. Met een nieuw bijl en Michael die ons kwam helpen hebben we de onderste helft na 3 uur doormidden gekregen, het was hard hout haha. De volgende dag hebben Yazou en ik nog eens 2 uur gehakt en toen waren we dan eindelijk door de boom heen. Daarna heeft Yazou er gaten in gemaakt en gevuld met honing en pindakaas en druiven voor de beren. En nu maar hopen dat ze het leuk vinden, na al dat werk.
Donderdagmiddag was het rustig en waren Pascal, Yazou en ik naar het moeras gegaan om te controleren of de wasberen daar genoeg voedsel hadden. Om de locatie te bereiken moesten we met voerzakken over een boom lopen die over het water heen lag. Je kon niet in het water staan, want hoewel het laag lag was er modder waar je compleet in zakte. Maar we hadden onze weg gevonden over takken en stronken. En we constateerde dat ze het droge voer niet aten, dus dat hebben we doorgegeven aan de supervisors en dat geven we ze dus ook niet meer. de rest was wel aangeraakt.
Vrijdag heb ik aan het eind van de dag nog mee kunnen helpen met het ontwormen van de wasberen. Één intern deed een kooi en de moeilijke kooien hadden een tweetal. Kim en ik stonden op kooi 2, een van mijn favoriete kooien. Hoewel dit de grootste is met de meeste wasberen is het een leuke kooi, want de wasberen in deze kooi zijn erg grappig en ééntje is redelijk dik en wil nooit naar buiten. Ze klimmen dan half tegen je been omhoog en proberen alles wat je aanhebt en meebrengt te onderzoeken met hun pootjes. Het ontwormen was erg leuk om te doen want we voerden de medicijnen via spuiten in de mond en door de bananensmaak vinden de wasberen het erg lekker. Heel schattig als de wasbeer de spuit zelf vast wil pakken en je vingers vasthoudt terwijl je medicijnen geeft. Ja, dan bijten ze niet, maar het is nog steeds uitkijken. Er was er één die niet mee wilde werken, maar toen we suikerklontjes bewerkte met het spul kwam hij dichtbij genoeg en kon ik de medicijnen geven.
Binnenkort komt het babyseizoen eraan en hopelijk krijgt iedereen dan een baby om voor te zorgen. Eerst zullen er eekhoorns en oppossums en waarchijnlijk wasberen komen, later als ik al weg ben komen de beren. Wanneer de bevers en coyotes komen is nog niet bekend. Het gaat een hele ervaring worden, maar het zal ook erg zwaar worden. Ik kijk er al wel naar uit.
Ik heb foto's bij dit verhaal én bij het vorige verhaal gezet, dus dan krijgen jullie een indruk van hoe het hier is. Het weer is nog steeds koud en kil in Nederland hoorde ik, hier begint het lente te worden en is het dus lekker weer overdag, mits het niet regent. Straks in Vancouver wordt het echt tijd om mijn winterkleding terug in mijn koffers te stoppen, want toen ik weg ging werd het al warmer.
Liefs en tot schrijfs,
Laura
Een kort berichtje tussendoor op mijn vrije dag en het wordt tijd dat ik de eerste foto's op de blog ga zetten zodat jullie een beeld krijgen van hoe het er hier uitziet. Ik heb ondertussen mijn eerste week er alweer op zitten en sinds dinsdag weer veel meegemaakt.
Woensdag heb ik na het schoonmaken van mijn kooi Yazou geholpen met het omhakken van een boom voor enrichment voor haar beren, maar we hadden de dikte van de stam een beetje onderschat. De eerste helft ging erg snel, en naast het feit dat ik de bijl doormidden had gehakt ging het erg soepel. Ik was al twee uur aan het hakken en spontaan splijt het hout doormidden. Tsja it happens, said Angela. Een van onze supervisors. De andere bijl stond al redelijk scheef toen we nieuw gereedschap gingen halen, dus die hebben we maar niet gepakt. Met een nieuw bijl en Michael die ons kwam helpen hebben we de onderste helft na 3 uur doormidden gekregen, het was hard hout haha. De volgende dag hebben Yazou en ik nog eens 2 uur gehakt en toen waren we dan eindelijk door de boom heen. Daarna heeft Yazou er gaten in gemaakt en gevuld met honing en pindakaas en druiven voor de beren. En nu maar hopen dat ze het leuk vinden, na al dat werk.
Donderdagmiddag was het rustig en waren Pascal, Yazou en ik naar het moeras gegaan om te controleren of de wasberen daar genoeg voedsel hadden. Om de locatie te bereiken moesten we met voerzakken over een boom lopen die over het water heen lag. Je kon niet in het water staan, want hoewel het laag lag was er modder waar je compleet in zakte. Maar we hadden onze weg gevonden over takken en stronken. En we constateerde dat ze het droge voer niet aten, dus dat hebben we doorgegeven aan de supervisors en dat geven we ze dus ook niet meer. de rest was wel aangeraakt.
Vrijdag heb ik aan het eind van de dag nog mee kunnen helpen met het ontwormen van de wasberen. Één intern deed een kooi en de moeilijke kooien hadden een tweetal. Kim en ik stonden op kooi 2, een van mijn favoriete kooien. Hoewel dit de grootste is met de meeste wasberen is het een leuke kooi, want de wasberen in deze kooi zijn erg grappig en ééntje is redelijk dik en wil nooit naar buiten. Ze klimmen dan half tegen je been omhoog en proberen alles wat je aanhebt en meebrengt te onderzoeken met hun pootjes. Het ontwormen was erg leuk om te doen want we voerden de medicijnen via spuiten in de mond en door de bananensmaak vinden de wasberen het erg lekker. Heel schattig als de wasbeer de spuit zelf vast wil pakken en je vingers vasthoudt terwijl je medicijnen geeft. Ja, dan bijten ze niet, maar het is nog steeds uitkijken. Er was er één die niet mee wilde werken, maar toen we suikerklontjes bewerkte met het spul kwam hij dichtbij genoeg en kon ik de medicijnen geven.
Binnenkort komt het babyseizoen eraan en hopelijk krijgt iedereen dan een baby om voor te zorgen. Eerst zullen er eekhoorns en oppossums en waarchijnlijk wasberen komen, later als ik al weg ben komen de beren. Wanneer de bevers en coyotes komen is nog niet bekend. Het gaat een hele ervaring worden, maar het zal ook erg zwaar worden. Ik kijk er al wel naar uit.
Ik heb foto's bij dit verhaal én bij het vorige verhaal gezet, dus dan krijgen jullie een indruk van hoe het hier is. Het weer is nog steeds koud en kil in Nederland hoorde ik, hier begint het lente te worden en is het dus lekker weer overdag, mits het niet regent. Straks in Vancouver wordt het echt tijd om mijn winterkleding terug in mijn koffers te stoppen, want toen ik weg ging werd het al warmer.
Liefs en tot schrijfs,
Laura
-
24 Maart 2013 - 09:54
Mama:
Hey meis,
Wat een super leuke foto's bij die bij de verslagen horen. (ze staan bij het eerste verhaal) Je krijgt het nog moeilijk om niet aan zulke lief ogende beestjes te zitten. Ze zien er erg aaibaar uit nl. Ik snap goed dat je het daar erg naar je zin hebt met al die jonge mensen en zoveel leuke dieren. Hopelijk heb je dan ook gauw nog je eigen verzorgdier.
Veel plezier en tot FB/Whatsapp/Skype of mails.
XXX
mama -
24 Maart 2013 - 11:28
Irna:
Ha Laura,
Ik ben niet de eerste deze keer, maar gelukkig wel sneller dan die vreemde snoeshaan die geregeld op je blog reageert.
Wat zijn die wasberen grappig om te zien.Zeker die foto's in de hangmat en bij het eten, je herkent daar toch wel menselijke trekjes in (van sommige mensen dan...). Volgens mij ben je al weer helemaal ingeburgerd op je nieuwe stekkie. Geniet van alle dieren, je nieuwe collega's en je mooie kamer en tot snel.
Groetjes, Irna -
24 Maart 2013 - 11:50
Michelle:
Hee Lau!
Eindelijk een berichtje van mij;) leuk hoor, om telkens je verhalen te lezen! Wat een gave tijd heb je daar, niet te vergelijken met mijn reis haha;) en mooie foto's zeg! Geniet er nog lekker van, want het is om voordat je weet... Tot mails, liefs Michelle -
24 Maart 2013 - 12:32
Henk:
Ha Laura
Even iets over het houthakken:
Ten eerste is dit echt mannenwerk.
Ten tweede moet je met de bijl hakken en niet met de steel!
Ten derde: Beter 1 scheve bijl in de hand dan tien in de winkel.
Wie een bijl haalt voor een ander..............................
De volgende keer kun je er beter voortijdig het bijltje erbij neergooien.
Doe de dingen waar je goed in bent!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ONTWORMEM.............
groetjes Henk de Houthakker -
24 Maart 2013 - 15:15
Anja Van Dijk:
Hoi Laura,
Wat een leuke foto's van de wasbeertjes, en het is leuk om je avonturen te lezen. Heel veel plezier!
Groetjes van ons allemaal. Anja -
24 Maart 2013 - 16:39
Evie:
Lautje!!
Weet je zeker dat je later niet met dieren wil werken ;P Zo te zien vind je het wel heel erg leuk om met dieren in aanraking te komen :P. Gelukkig heb je Dailey om te ontwormen als je thuis bent heb je tenminste nog iets om te doen hahaha :P Leuke foto's :D Ik hoop dat ik er nog veeel meer te zien krijg ;P Maar dat zal vast wel :) Nog heel veel plezier!! Ik spreek je snel weer!!
Liefs, Evie -
24 Maart 2013 - 17:21
Josevlemmings:
Hallo, lief buurmeisje,
Je verwent ons wel met telkens zulke mooie verhalen, mooi om te lezen. Wat een spierballen zul jij hebben als je thuiskomt. Ook de foto,s zijn erg mooi, we houden zo mooi op de hoogte gehouden wat jij zoal uitspookt.
Gisteren was ik met Dailey gaan wandelen, heel fijn, ze gaat NIET zitten zoals Benchie midden op de weg hierachter, nee hoor, ze rent lekker en het beviel haar uitstekend. Maar achteraf heeft Benchie misschien al langer problemen gehad die we niet herkend hebben. Dailey is een echt ondeugend hondje , haar voorgangster was een goedzakje. Wat zal ze blij zijn als jij er weer bent, wij trouwens allemaal hoor. Geniet van alles, nu je de kans nog hebt en tot de volgende mail heel veel groetjes van de buurtjes xx -
28 Maart 2013 - 09:46
Marianne:
Hallo Laura,
Ik heb weer even bij moeten lezen, maar ben nu weer helemaal op de hoogte. Wat een belevenissen maak jij mee. Geweldig al die verschillende mensen die je ontmoet, de wilde dieren en wat een prachtige foto's.
Fijne Paasdagen en heel veel plezier in het mooie Canada....
Ik blijf je volgen, tot de volgende keer.
Groetjes tante Marianne xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
