Welcome to the nuts house

Hi there everyone~

Zoals de meeste weten, ben ik ondertussen gearriveerd bij mijn tweede programma: Critter Care. Ik kwam al vroeg in de ochtend aan dus ik had rustig de tijd om mijn spullen in de wooden cabin uit te stallen voordat ik een tour door het verblijf kreeg.

Het is een kleine en gezellige opvang. Ze hebben hokken voor wasberen, eekhorens, otters, opossums, herten, bobcats, wezels, stinkdieren, konijnen, stekelvarkens en beren. Momenteel zijn er alleen 6 hokken met wasberen, er zijn twee otters, 1 bobcat genaamd Hoover en wat beren bezet.
Hoover was voorheen een huisdier, maar omdat dat niet toegestaan is, is hij verplaatst naar Critter Care.

Mijn eerste dag had ik vrij. Eerst kreeg ik een rondleiding door de verblijven en het centrum en daarna heb ik ontbeten en vervolgens kennis gemaakt met de interns (ik behoor tot de interns) die er nu werken. We hebben 3 supervisors en we zijn in totaal met 12 interns. Ook komen er regelmatig vrijwilligers en studenten langs. Ik kon alvast kijken hoe het meeste werk eruitzag, want de interns waren al begonnen met werken. Ik heb die vrijdag Rob geholpen met het verven van platen en balken voor nieuwe verblijven en hij heeft me al het een en ander laten zien.

Zaterdag was mijn eerste werkdag. Samen met Janne moest ik een wasbeerhok schoonmaken, de wasberen in dat hok voeren en verder meehelpen met de dagtaken. Ook zondag stond ik samen met Janne op hok 2. Dit keer was het geen 'scrub', maar een 'sweep'. Wat minder werk dus, maar sommige wasberen wilden niet meewerken en we moesten ze letterlijk met een bezem naar buiten duwen. Meer kan je niet doen, want interactie is niet toegestaan. Deels omdat het wilde dieren zijn en ze alles behalve lief zijn, maar meer omdat ze vrijgelaten moeten worden en ze dus niet tam mogen worden. Na de sweep heb ik Kim geholpen met de kip te koken en van het bot te halen en daarna ben ik met Yazou en Kelly meegegaan naar het bos om de racoon feeders in de bomen te controleren. In de stromende regen werd het dus klimmen in de bomen, en zakken hondenvoer half omhoog gooien zodat degene in de boom deze kon overnemen en de feeders kon bijvullen. De bomen waren wel erg glad, dus het was redelijk uitkijken welke tak je wel of niet opklom.

Naast de raccoon feeders moesten we ook vlees in het bos plaatsen voor de coyotes. Nou dat is de nette beschrijving. Waar het op neer kwam is dat we een kruiwagen vol bloederig vlees ( ik bespaar de details) en bevroren kip door het bos smeten en er drie meisjes met bebloede handen en een rode kruiwagen het bos uit kwamen gelopen. Ik vroeg me al af wat iemand wel niet moest denken van de hele scene als hij met de hond langs dat gedeelte zou lopen. Gelukkig hoort het bij critter care en zal er dus niet zo snel een verdwaalde wandelaar langskomen.

Nadat we onze ronde door het bos gemaakt hadden hebben we met Michael takken verzameld voor in de wasbeerhokken en bomen omgezaagd voor nieuwe goede stammen. Vervolgens de hele jungle in de hokken gesleepd, wat het poetsen er nu niet makkelijker op maakt, maar de wasberen vinden het prachtig en ze sprongen meteen dolgelukkig op de takken. Met de dennennaalden nog in ons haar gingen we koken en daarna film kijken. Nu het babyseizoen nog niet begonnen is en het dus redelijk rustig is gaan we meestal 's avonds in onze cabin films kijken met degenen die willen. Die dag heb ik ook nog kunnen zien hoe supervisor Pia een gewonde wasbeer medicijnen gaf. Alles behalve een makkelijke taak met een gewonde en boze wasbeer die niet vastgepakt wil worden. Maar het ging goed en het was interessant om te zien. Ze gaf hem de laatste medicijnen voordat hij vrijgelaten werd die middag. De interns die hem verzorgd hadden en twee andere interns die bijna weggaan zijn meegegaan, hopelijk zie ik binnenkort ook een release of een rescue.

Na zondag hield het nog niet op met de kip voor mij. Want maandag stonden Kim en ik weer op de kip, dus nadat ik hok 2 dit keer zelf schoongemaakt had, konden we weer veel kip koken in grote kokers, ontbotten en in bakken stoppen. Vanwege de overlading aan kip moesten we ook veel bevroren kip uit dozen in zakken stoppen en in de diepvries stoppen. Hier waren we de halve dag mee bezig en steeds meer mensen voegden zich bij de groep toe. Hoe verder we kwamen, hoe erger het werd, want de onderste kip was nog totaal bevroren. Het werd dus blokken kip in de lucht gooien en met hamers proberen van elkaar te verwijderen. We hebben flink gelachen. Het deed me een beetje denken aan die kunstenaar met mensenlijken, toen Michael met hamer en bijtel de kip probeerde te scheiden. Het eerste wat je hier leert is om te kijken naar het werk waar je mee bezig bent, maar niet na te denken over wat het nou precies is, of was in een vorig leven. Ondanks de enorme hoeveelheid kip kunnen we niet zeggen tegen de mensen die doneren dat we de kip niet meer hoeven, want dan krijgen we het niet meer als we het wel nodig zouden hebben. Na de kip heb ik Rob nog meegeholpen om voerplaten klaar te maken. Iedere dag worden de dieren drie keer gevoerd. Om acht uur, voor je eigen ontbijt en de ochtend meeting, om half één en om half vijf. Het is dus om acht uur klaar staan om de wasberen te voeren, anderen voeren de otters, de bobcat en de beren. Dan voor kwart voor negen ontbijten en jezelf klaarmaken voor de ochtend meeting, waarin besproken wordt wat er die dag op de to do list staat. Dan beginnen we om negen uur met het werk.

De eerste dag stond ik versteld om te zien hoeveel er gedoneerd wordt. Stapels en stapels met dozen en kratten met groente, kip, fruit, vis en vlees. Ook supermarkten doneren van alles. We zijn met twaalven en we werken ook echt als een groep, wat het werk leuk en sneller maakt. Zodra je klaar bent kijk je op de to do lijst of je iets anders kan doen of iemand anders taak alvast kan afronden. Maandagavond hebben Mé en ik kipnuggets en aardappelen voor iedereen gebakken en 's middags had Kelly pannenkoeken voor ons gemaakt op haar vrije dag, voor de lunch.

Vandaag had ik een vrije dag en heb ik lekker uitgeslapen, geskyped en foto's gemaakt van de wasberen. Ook heb ik een wasbeer getekend voor de andere Laura die bijna weggaat en heb ik een wasbeer op haar sjaal geschilderd. Dadelijk gaan we film kijken.

We zijn met drie Nederlanders, twee Belgen, drie Denen, één Brit, één meisje uit Peru en één meisje uit Quebec. Kortom, een gezellige multi culti groep met veel humor. We koken soms voor zich, soms samen, alles gebeurt hier spontaan en een planning komt er niet van, want zodra je je richt tot een taak en onderweg bent, kan het al zijn dat iemand vraagt of je ergens anders mee kan helpen.

Ik heb het al erg naar mijn zin en ik weet zeker dat ik een leuke twee maanden hier tegemoet ga.

Ik laat snel weer weer van me horen als ik genoeg heb om mijn volgende blog te vullen.

Tot schrijfs,
Liefs Laura