Time Flies

Ha allemaal!

Mijn tijd bij de husky's zit er alweer op en ik ben ondertussen weer gesettled bij mijn oude gastgezin waar het als vanouds gezellig is. De laatste week bij de husky farm is voorbij gevlogen.
Woensdag had ik een kenneldag en heb ik na mijn vaste taken een riem in elkaar geïmproviseerd en ben ik een wandeling gaan maken met Hershey. Ze deed het super en kan zo overschakelen tot huishond. Maarja ik kan haar helaas niet mee naar huisnemen, anders had ik het zo gedaan. Ze had het erg naar haar zin en zo hoefde ik niet weer uren te wachten.
Donderdag en vrijdag waren rustig en het weekend ging nog sneller voorbij vanwege de drukte. Zaterdag 7 slee's in de ochtend, 4 om twaalf uur en dan weer 6 in de middag. Ook maandag waren er nog redelijk veel toeristen.

Dinsdag had ik een dagje vrij en ben ik met Dawn naar Calgary geweest om boodschappen te doen voor het restaurant. In Calgary hebben ze namelijk veel Indiase winkels. Als je zo'n winkel binnenkomt wordt je helemaal omringd door alle geuren en kleuren van de kruiden en noten en andere vruchten in de winkel. Ga dan maar eens zoeken wat je nodig hebt tussen alle honderden kruiden. Nadat we onze boodschappen klaar hadden gingen we langs bij een vriendin van Dawn om vietnamees te eten. Ze is getrouwd met een advocaat en het huis is gigantisch en erg mooi ingericht. De hele straat staat vol met kleine kastelen daar. Dit is dan wel de oude wijk, want wat me opviel in Calgary is dat je ontzettend veel ongerepte grond hebt (je nadert de prairies) waar niks op gebouwd is, en dan nieuwe wijken met huizen die op elkaar gedrukt staan en een doosconstructie hebben. Wat ik persoonlijk dus echt niet mooi vond en vanaf de verte zag het eruit als een poppenhuis wijk. Maar downtown ziet er leuk uit en de oude wijken in Calgary zijn erg mooi. Ik vond het leuk dat ik nog meekon, want ik had Calgary nog niet gezien.

Woensdag was het dan tijd voor mijn laatste werkdag. Het was niet druk maar gelukkig kon ik mee naar boven voor de laatste keer. Er waren twee slee's en we hadden twee puppy teams meegenomen dus Vicky deed de sleetours en JD en ik gingen beide keren mee op een slee met een puppyteam. Voor sommige puppy's was het de eerste keer, voor anderen de tweede keer, maar ze deden het super. Dat is dus mooi nieuws, want dan hebben ze weer nieuwe honden die kunnen rennen voor volgend seizoen. Het was een rustige dag maar wel gevuld met activiteiten, dus we bleven bezig en het was erg gezellig.

De tour in de middag was nog een compleet nieuwe ervaring voor ons, want de man die meeging zat in een rolstoel. Dat werd ons vooraf verteld. Maar toen hij aankwam bleek hij de spierziekte ALS te hebben. Hij kon dus vanaf zijn nek niks bewegen en in zijn armen en schouders had hij al geen spierweefsel meer en we konden hem dus niet optillen of enige kracht op zijn armen zetten. Ook zijn handen waren pijnlijk.
Maar hij kon goed uitleggen hoe we hem moesten helpen en hij had veel humor. Zo probeerde Vicky zijn handen in de handschoenen te werken en zei hij: Yea I know, it is like putting noodles in a package. Of opmerkingen als: I wish I could help you more, but you got a sack of potatoes to take with you today.
Met zijn vieren hebben we hem in en uit de slee geholpen en al met al ging het soepeler dan we gedacht hadden.
De man bleef ons maar bedanken en hij had het erg naar zijn zin gehad dus het was een geslaagde dag.
Ook was ik blij dat ik nog twee slee tours heb kunnen meemaken op mijn laatste dag. Ik heb in totaal dus 5 keer zelf op de slee gestaan, ik ben dus best een geluksvogel geweest.

In de avond heb ik nog curry gegeten met Dawn en hebben we voor de laatste keer samen American Idol gekeken, de traditie door de weeks als de mannen weg zijn. Donderdag moest ik dan al mijn spullen weer inpakken, wat voort steeds sneller gaat en om twaalf uur was ik klaar voor vertrek. 's middags gingen Dawn en ik naar de automatische carwash om daarna Marcus, de nieuwe vrijwilliger op te halen en door te rijden naar het restaurant. Het was tijd voor mijn laatste avond curry eten, aangezien ik de curry night van de volgende dag zou missen. Helaas kwam ik daar te laat achter en had ik mijn ticket al geboekt voor donderdag. Maar het eten was natuurlijk erg lekker en Vicky was na het werk nog langsgekomen om dag te zeggen. Daarna zijn Marcus, Monique, Dawn en de kids met zijn allen meegegaan om me naar Banff te brengen en om me uit te zwaaien. De kinderen bleven maar vragen of ik nog terug kwam en dat ik in eerste instantie helemaal niet moest gaan. Wie weet dat ik ooit nog terugga naar Canmore =)

De busreis ging redelijk goed. Met name in het begin geen vertraging. De bus was wel vol maar ik had een plek gevonden naast een reiziger van normaal formaat en we konden dus allebei fatsoenlijk slapen. Beetje jammer alleen dat ik na de stop één stoel te ver was gaan zitten en dus niet meer naast de reiziger zat. Er was een oud manneke naast de jongen gaan zitten en ik zat alleen. Op het eerste gezicht een meevaller dus, maar nog geen twee haltes verder kwam er een vrouw met een gigantische omvang én buggy met baby vragen of ze naast me kon zitten. (ja en ga dan maar nee zeggen) Natuurlijk kon dat. Ik zat dus voor 3 haltes tegen het raam gedrukt en mijn rugzak kon ik niet meer bereiken. Er was een zwarte jongen aan de andere kant van het gangpad zo vriendelijk om haar twee stoelen te geven, aangezien hij alleen zat. Een meevaller zou je denken, maar helaas was hij van hetzelfde formaat en iedere man zit nou eenmaal wijdbeens onderuitgezakt dus veel meer ruimte leverde me dat niet op. Shit happens dacht ik dan maar en ik ben zo goed als ik kon maar gaan slapen voor de resterende 4 uur. Eenmaal aangekomen in Vancouver heb ik de skytrain naar Royal Oak weer genomen en kwam ik aan bij Ann. We hadden gezellig thee gedronken en de planning besproken en verhalen overgewisseld natuurlijk. Toen had ik beneden op de bank mijn spulletjes geïnstalleerd voor mijn eerste nacht, want de kamer zou de volgende dag pas vrijkomen. Optijd slapen zat er niet in, Ale was aan het gamen en ik sliep voor de tv, dusja dan maar eerst kijken hoe hij zombie's en alien's een stukje kleiner slaat voordat ik kon gaan slapen.

Ik heb nu Ann's oude kamer, die heel lief is ingericht, maar hij is wel boven, daar moet ik dus nog even aan wennen. Maar ik ben alsnog voornamelijk veel beneden. Gisteren heb ik Niklas ontmoet, de enige andere student momenteel naast Ale. Hij is duits en vandaag komt er weer een duits meisje. We hebben samen de oude tv van Ann naar beneden geshouwd om er vervolgens achter te komen dat hij het beneden niet goed deed. Ook Ale hielp mee toen hij thuiskwam van werk, maar een fatsoenlijk beeld kregen we niet voor elkaar. Achja de oude tv dan maar weer terug in de kast. Maar omdat we toch al aan het slepen waren hebben we de halve avond gespendeerd aan het herinrichten van de zitruimte beneden en hebben we daarna films gekeken. Ik was 's middags nog downtown gegaan om nieuwe sloffen te kopen en wat te eten. Er is naast het duurdere openbaar vervoer niks veranderd downtown.

Vandaag is het zonnig weer, dus ik moet nog even kijken wat ik ga doen vandaag. Na wat vertraging zijn jullie dan weer up to date, maar firefox gaf mijn blog niet meer, dus nu moest ik internet explorer downloaden om dan maar daarin verder te typen.

Dit was het weer, tot schrijfs/blogs/mails/skypes/(voor sommige dan toch nog net ook nog msn's voordat dat het computermedium verlaat)

Liefs Laura