What real mushing is like

Hee allemaal!

Snel voor het werk nog even een update. Het is een druk weekeinde geweest dus weer even updaten.

Woensdag was de eerste dag dat Freckles van de kennel naar mijn kamer verhuisde. Freckles is een van de sterkste sleddogs en ze was maandag geopereerd dus kon ze niet naar de kennel. Ik heb haar van woensdag tot maandag verzorgd, ten koste van mijn nachtrust. De eerste dagen gingen erg goed en woensdag hoefde ik niet naar de kennel dus heb ik veel tijd besteed aan Freckles en heb ik een start gemaakt om haar aan de riem te leren lopen. Maarja, de sterkste sleddog met een trekinstinct, dan kun je je een beetje voorstellen hoe dat eruit heeft moeten zien. Gelukkig begon de training in de vroege ochtend dus er was geen hond op straat. Ik had wel spierpijn de volgende dag. Maar ik maakte snel vordering en de wandeltochten werden uitvoerbaar, hoewel ze wel bleef trekken aan de riem had ik al 's middags al niet meer mijn beide benen en armen nodig om haar in bedwang te houden. Freckles vond alle aandacht geweldig en ze had het naar haar zin.

Donderdag en vrijdag hadden we twee rustige dagen. Donderdag ben ik met Anna naar spray lakes geweest voor een paar tochten en omdat we de skidoo niet nodig hadden maakte ik de trails te voet schoon en Anna de andere helft met de slee en kreeg ik een lift op de slee terug naar boven. De klanten vonden het niet erg dus ik snel op de punt van de slee, vanaf daar zit je zo dicht bij de honden en dicht bij het ijs naast je, het lijkt net of je in een kano zit, maar dan op het ijs. (wel even de vuilniszakken met uitwerpselen buiten beschouwing laten ;)

Ook vrijdag was het relaxt, weer een paar tochten op spray lakes met Vicky en weer een lift naar boven, dat maakt het bijna leuker om te voet schoon te maken dan met de skidoo :P

Zaterdag was het begin van een zwaar en lang weekend, en de meiden wisten al niet meer hoe ze deze dagen drie weken achter elkaar volhielden tijdens kerst. 's Ochtends vroeg opstaan, 's Avonds laat thuis om snel wat eten naar binnen te werken en meteen je bed in te duiken, of in slaap te vallen voor de televisie. Zaterdag was dat naar bedgaan niet zo'n snel moment, want toen ik thuiskwam na 14 uur werken zag ik dat Freckles alleen was gelaten met haar hechtingen en ze jankte al dat ze naar buiten wilde. Ik kon dus eerst haar eten geven, medicijnen geven, hechtingen schoonmaken, uitlaten en dan de andere twee honden nog voeren en naar buiten laten voordat ik zelf aan mijn avondeten kon beginnen waar ik al uren naar uitkeek.

We hebben die drie dagen 39 uur gewerkt want ook maandag was het erg druk vanwege de nationale familiedag hier, waarop alle kinderen en ouders vrij zijn. Zondag was een zware dag want in de middag begon het erg hard te sneeuwen. Zo hard dat ik in plaats van schoonmaken achter de sleds, met de skidoo voor de sleds moest om het pad zichtbaar te maken, want de honden konden het niet meer zien en gingen dus constant van het pad naar links en naar rechts. En ik gaf ze groot gelijk, want ook ik had moeite met het vinden van het pad. Je kon geen berg meer zien en het beste zicht dat ik in de sneeuw had was 10 meter voor me. En de paaltjes staan op redelijke afstand, dus dat was af en toe gokken of ik wel de goede richting op ging. Voor de meiden was het zwaar, er was veel losse sneeuw dus moesten ze de tochten van anderhalf uur en twee uur geheel naast de sled rennen, de sleds duwen en de honden aanmoedigen. Dat is dus : What real mushing is like, rennen en samenwerken met je team. Na de tochten was de rit naar huis ook nog spannend want door alle sneeuw waren er veel ongelukken gebeurd en één auto die gecrasht was op de berg tegen een andere auto die hellingafwaards reed was niet opgeruimd dus we verschoten ons kapot en we hadden de oude truck met de kleine trailer mee dus het was glibberen en we gingen bijna achteruitwaards de helling af, maar Anna heeft de auto weer recht gekregen. De weg was ook een paar uur afgesloten vanwege het wegslepen van onervaren toeristenauto's die in de sloten gestrand waren of gebotst waren. Hierdoor kon de laatste tour pas laat starten en waren we pas erg laat thuis. Maar na het avondeten om half tien gelijk ons bed in want maandag moesten we weer vroeg op. De tochten gingen goed maandag en toen ik klaar was met mijn schoonmaakronde waren de meiden ook al bijna klaar met het opruimen van de sleds en het laden van de honden. Ik zag alleen dat er een van de vier 'outbreakers' een soort stang aan de zijkant van de auto om de kabels voor de honden aan vast te maken, nog aan de auto zat. Ik vroeg me al af waarom Anna en Vicky die eraan hadden laten zitten, maar daar kwam ik gauw genoeg achter. Alles was klaar behalve die stang: compleet vastgevroren. Daar zit je dus werkelijk niet op te wachten als je snel naar de kennel wilt om de honden uit te laden en te voeren. We hebben er meer dan een half uur over gedaan om deze stang los te krijgen. We hebben gehamerd, Vicky's uitlaat van haar auto voor het bevroren gedeelte geplaatst, geduwt, getrokken en gevloekt natuurlijk, en toen hij dan eindelijk losschoot en wij bijna een halve meter naar achteren vlogen waren we opgelucht. Nu was het alleen nog een kwestie van de hele truck en trailer door de sneeuw te weten draaien, want we konden niet in zijn achteruit het pad verlaten en de sneeuwruimers hadden maar de helft van de bocht schoongeveegd. Erg handig dus. Maar dat ging gelukkig in één keer goed en al met al waren we rond half negen thuis. Toen ik thuiskwam ging ik nog een film kijken met Dawn en Russel, maar deze keer was het omgedraaid en viel ík na de eerste tien minuten in slaap terwijl zei de film nog af hebben gekeken.

Dinsdag was een rustige dag en bleef ik op de kennel, maar ik moest wel érg lang wachten voordat Vicky terugwas van de tochten, want JD, de nieuwe parttime guide en driver kon me niet ophalen tussendoor. Met alles besneeuwd was dat dus erg koud, aangezien ik om kwart voor twaalf klaar was en Vicky pas om half zes terugwas. Ik heb nog wel Roy en Russel een beetje kunnen helpen toen die 's middags terugkwamen om te vertrekken met het leger, maar koud bleef het. Na snel de honden uitgeladen te hebben en gevoerd te hebben was ik weer wat opgewarmd en heb ik thuis pizza gegeten met Dawn en de kinderen en hebben we Inkheart gekeken.

Vandaag hoef ik pas om kwart over elf te beginnen, wat het al bijna is, dus ik ga mijn verhaal weer afronden. Morgen is het begin van mijn laatste week bij de huskyfarm alweer, ik ga er dus nog even een week flink van genieten hier, want naast de drukke dagen en het vele schoonmaken heb ik een fijne tijd hier.

De foto's komen later,
tot schrijfs en veel liefs,
Laura