My last days as an intern at Critter Care

Hee allemaal!

Telefoons, internet, laptops, het werkt niet allemaal mee, maar nu dan toch even een werkende computer voor een update op de blog. Want er is weer ontzettend veel gebeurd in de tussentijd.

In de vorige blog heb ik jullie een idee gegeven van hoe het is om voor eekhoorns te zorgen. Nou in de tussentijd kan je dat schema vermenigvuldigen met 7, want M.E en ik hebben allebei zeven eekhoorns om voor te zorgen. Het was een hele klus, maar ondertussen zijn ze nu gereduceerd naar 1 voerronde per dag. Maar het heeft voor het nodige slaapgebrek gezorgd, maar met koffie kom je de dagen wel door. En met slaapgebrek krijg je de meest hilarische gesprekken tijdens het voeren en zelfs de supervisors hadden soms moeite met Engels. We hebben in ieder geval flink gelachen de laatste dagen. Met eekhoorns gebeurt er altijd wel wat en je hebt geen idee wat je allemaal meemaakt. Vooral leuk nu ze ouder worden en ontsnappen, in de melkfles springen, of vanaf je rug op de andere kooien springen. Ook een snoekduik naar de spuit om er vervolgens als een aap aan te hangen vinden ze erg grappig. Dat met slaapgebrek en gevoel voor humor zorgt voor plezier in de vroege morgen.

Naast de eekhoorns heeft M.E nu ook twee coyote pups om voor te zorgen. Ongelooflijk schattig, maar ze moet nu wel een andere trui aandoen tijdens het voeren van de eekhoorns, want de geur schrikt de eekhoorns af. Eekhoorns zijn natuurlijk prooi van coyotes, dus voordat ze andere kleren aandeed waren de eekhoorns zo bang en nerveus dat ik ze moest voeren en hoe dichter bij M.E kwam, hoe verder ze naar achteren probeerde te kruipen.
De eekhoorns worden nu erg groot en eten van alles. Fruit, groente, notenmix en met name maïs vinden ze fantastisch. Maar ze worden ook wilder en de krassen en schrammen op onze handen nemen dan ook toe. Mijn eekhoorns zien er nu niet uit, want we houden ze uit elkaar door nagellak op de vacht. Ik heb dus verschillende gekleurde eekhoorns. Maar nu ze ouder worden werken ze niet meer mee en nu is de nagellak dus over hun hele hoofd verspreid. Ziet er niet uit, maarja eigen schuld he.

Ondertussen zijn alle wasberen vrijgelaten en donderdag ben ik mee gegaan op de vrijlating. Kennels met twee wasberen erin door het bos sjouwen valt nog niet mee, maar de plek waar we ze vrij lieten was prachtig en het was mooi weer. Maar een wasbeer bleef terugkomen, dus naast die wasbeer was het een geslaagde vrijlating. Heb ik ook nog een vrijlating gezien.

Ook heeft Stijn een camera trap gekocht die we bij de outback coyotes hebben opgehangen. De eerste nacht hadden we geen succes, maar de tweede dag had de camera honderden foto`s gemaakt van de coyotes, erg gaaf om te zien. Mijn dag kon sowieso niet meer stuk, want toen Stijn en ik de camera gingen checken, kwam er een kolibrie aangevlogen, landde op een tak vlakbij ons en vloog daarna weer weg. Ik, de kolibriegek was dus als een kind zo enthousiast dat ik er dan eindelijk eentje in het echt zag. Een prachtig gezicht, zo klein en dan oranjebruin met zwart. En je hoorde hem aankomen, zo luid zijn de vleugels, we dachten eerst dat het een hommel was. Zelfs als ik mijn camera bij de hand had gehad had ik hem nog niet kunnen fotograferen, zo snel was hij.

Ondertussen zijn er weer nieuwe mensen gekomen, Nico uit Duitsland, Liz uit Toronto en Charlie uit Australië. Erg gezellige mensen en erg leuk om mee te werken.

Mijn laatste daagjes zijn nu echt aangebroken en hoewel ik er alweer erg naar uitkijk om iedereen thuis weer te zien ga ik het echt missen hier. Zoveel leuke mensen en gezelligheid tijdens het werk. Als er iets is wat ik hier geleerd heb, dan is het wel om ontzettend hard te werken met zijn allen zonder er iets materieels voor terug te krijgen. De hele dag ben je in de weer zonder op de klok te kijken of je werkdag er al bijna opzit. Maar als je naar die baby`s kijkt tijdens het voeren, en je realiseert wat je allemaal voor de dieren doet en dan een succesvolle vrijlating meemaakt, dan zie je waar je het allemaal voor doet. En dat is het mooiste wat je ooit kan verdienen. Simpel zien hoe een eekhoorn compleet afhankelijk van je is en je er dag en nacht voor klaarstaat en hem verzorgt, dat is iets wat je niet snel meemaakt en het is een super gevoel om dan te zien hoe groot ze worden en gezond ze zijn. Dat zijn ontzettend mooie ervaringen. Het geeft je wel nieuwe waardens in het leven om je carrière, geld en economie even compleet opzij te zetten en alles in te zetten om simpelweg het leven en dieren om je heen te helpen. Het is best een verantwoordelijkheid om een leven in je handen te hebben en te weten dat alles dat je doet invloed heeft en vooral als het zo klein en kwetsbaar is. Maar naderhand kan je wel zeggen dat die eekhoorn of die oppossum het overleefd heeft dankzij jou. Ik kan nog goed herinneren hoe mijn eekhoorns uit een schoorsteen kwamen: geen snorharen, brandwonden en een slechte vacht. Om dan te zien hoe groot ze geworden zijn, hoe hun vacht en snorharen goed zijn terug gegroeid en weten dat ze spoedig klaar zijn voor de vrijlating, dat is precies waarvoor ik hier gekomen ben. Ook is het fantastisch om te zien hoe iedereen hier anders is en uit een ander land komt, en dan toch vele overeenkomende karakteristieken heeft. Iedereen is hier zoals die is en wordt ook zo behandelt. Dat maakt samenwerken hier zoveel makkelijker en je werkdagen gezellig.

Ik ga nog even flink genieten van mijn laatste dagen hier, want ze vliegen voorbij en voor ik het weet ben ik weer in Vancouver om mijn reis in Canada af te ronden met mijn laatste trip naar Alberta.

Ik hoop dat het in Nederland allemaal goed gaat en ik laat nog van me horen.

Liefs Laura