A baby bunny for easter

Heyhoi allemaal

Het duurde even, maar mijn laptop is gecrasht, dus ik kon niks schrijven. Ja Niek, de craptop is gesneuveld en mijn reparatiepogingen hebben tot nu toe nog niks opgeleverd. Gelukkig kan ik nu even iemand anders laptop lenen om mijn blog te typen. Er is weer van alles gebeurd sinds de laatste blog, maak je maar klaar voor een flink verhaal.

We waren bij vorige week zondag gebleven. Zondag was het begin van het goede weer hier, dat nu rond de 20 graden is. Ik hoefde mijn kooi alleen maar te vegen, lekker snel dus. Ze hebben een systeem hier dat de oneven kooien op oneven dagen gescrubd worden, en de even kooien op even dagen. `s Middags hadden we een les in de hal over wat te doen als er baby dieren binnenkomen. Een hoop informatie, maar het wordt binnenkort wel duidelijk als de baby`s binnenstromen. En we konden geen beter voorbeeld krijgen, want midden in de uitleg kwam er een eekhoorn binnen, en een paar uur later kwamen haar baby`s. De moeder was in een rattenval beland en dus verwijderd van haar baby`s. Helaas vonden de mensen de baby`s te laat en nam de moeder ze niet meer terug. De moeder is twee dagen later weer vrijgelaten.

Maandag was het een korte dag en zijn we na het werk met zijn allen gaan voetballen. De jongens hadden een goal in elkaar gezet en we hebben een groot veld op het terrein waar we heengaan als het goed weer is.
Dinsdag was mijn vrije dag en zat ik na het skypen aan mijn ontbijt toen er een wasbeer binnenkwam die onderzocht moest worden. Gelukkig mocht ik mee naar binnen om te kijken, en achteraf was dat maar goed ook, want hij was erg wild en aggressief en we moesten hem met drie mensen vasthouden. Hij heeft die dag vier mensen door de handschoen heen gebeten en Angela, één van de supervisors, was nogal toegetakeld tijdens het vangen. Na een paar dagen hier is hij door een mysterieuze reden doodgegaan. Je kan hier niet alles zien hoe het er van binnen met zo'n wasbeer aan toegaat, dus we weten niet wat de oorzaak was. Niet veel later die dag kwam er een baby konijn binnen waar ik dus toevallig bij stond nadat we uit de onderzoekskamer kwamen. Zijn oogjes waren nog net niet open en ik mocht voor hem zorgen. De eerste dagen heb ik hem gevoerd met begeleiding van Ann, de senior intern. Met een buisje aan een spuit melk voeren is best lastig als je dat nog nooit gedaan hebt, maar zo`n piepklein beestje op de juiste manier vasthouden is helemaal lastig. Hij blijft ook echt niet stilzitten omdat jij hem graag wilt voeren. Maar na twee dagen mocht ik hem zelf voeren en at hij al van een speen en hoefde ik het buisje niet meer helemaal naar zijn maag te schuiven. Wat super voorzichtig werk is en er kan zoveel fout gaan. Konijntjes gaan erg snel dood van stress en lawaai, en tijdens het voeren kan er ook veel fout gaan. Ongeveer 10% van de konijntjes overleeft het en de rest niet. Maar ondanks dat het stresvol is en best lastig is het een super ervaring om voor een baby dier te mogen zorgen.

Woensdag had ik nog een flinke klus om Flow, één van de wasberen in kooi 2 naar buiten te krijgen voor het schoonmaken. Ze is veel te gehecht aan mensen en ze ziet het als een leuk spelletje om met de bezem te spelen als je haar naar buiten probeert te werken. Ze vindt het ook erg leuk om niet alleen tegen je aan te staan zoals de rest, maar om met haar volle gewicht aan je been te gaan hangen. Tja erg handig als je geen interactie mag hebben en haar dus ook niet mag toespreken. En het is zo`n schattig gezicht. Maar uiteindelijk hebben we haar met twee man naar buiten gekregen en kon ik beginnen met schoonmaken. Ze hadden er een flinke zooi van gemaakt dus ik kon etensresten uit werkelijk iedere hoek en spleet vandaan vegen. Ze pulken nou eenmaal graag hun eten uit elkaar en vooral eieren over de grond smeren en kip in het water gooien vinden ze erg leuk.
Na mijn kooi moest ik weer naar mijn konijntje toe, die voer ik om 8.30 uur, om 14.30 uur en om 20.30 uur nog een keer en hij wordt één keer per dag gewogen.

Donderdag, de eerste dag dat ik van drie keer per dag melkvoeren naar twee keer per dag melkvoeren en schoteltjes pap ging verschoot ik me kapot, want hij was 10 gram kwijtgeraakt, wat ontzettend veel is. Sindsdien heb ik moeite om er gewicht aan te krijgen, maar hij heeft die nacht overleefd. Die dag kon ik ook mee met mijn eerste rescue van een stinkdier. Nou wist ik nooit hoe erg dat nou echt stonk, ik kan je verzekeren: vreselijk. M.E en ik gingen mee met Angela en we waren allemaal helemaal ondergespoten. Het beest had ook de hele auto ondergespoten en die laadkleppen gingen open om te luchten, dus heel het terrein stonk voor twee dagen naar stinkdier. Ook had iemand de handschoenen in de verzorgkamer van de stinkdieren gelegd, die op mijn konijn na leeg was, dus ook daar stonk het. Ik was al bijna bang dat mijn konijntje vergast zou worden, maar die deed het prima met de geur. Tja ik weet ook niet hoe gevoelig ze daar voor zijn. Wel kan ik niet voeren met de kleren die ik aanheb tijdens het schoonmaken en voeren van de wasberen, want jonge konijnen zijn prooi van wasberen en dan raakt hij in shock en kan hij doodgaan.
Ik had veel geluk, tijdens het voeren die avond gingen de oogjes van mijn konijn open, erg speciaal om in een keer twee grote donkere oogjes open te zien gaan in zo`n klein kopje.

Vrijdag moesten we de containers schilderen en hadden we in de namiddag na het werk een autopsie van de wasbeer die dood was gegaan. Interessant om te zien, maar we konden nog steeds niet zeggen wat de oorzaak van zijn dood was. Zaterdagavond had Gail, het hoofd van Critter Care paaseten voor iedereen gemaakt bij haar thuis: kalkoen en nog veel meer. Erg lekker en gezellig. We waren wel pas om 10 uur thuis dus mijn konijntje had erge honger, waardoor het voeren een stuk makkelijker ging omdat hij nu zowaar meewerkte en de speen niet contstant uitspuugde. Zondag met pasen kwamen er vier baby konijntjes binnen die in eerste instantie bij mij erbij kwamen, maar ze waren wat ouder dan die van mij en hebben dus ander eten nodig.

Sinds zondag moet mijn konijn de melk niet echt meer en is het voeren best komisch. Hij krijgt al hooi en gras, maar eet dat nog niet voldoende. Maandag had hij echt geen zin en probeerde hij zich uit mijn hand te wurmen en te schoppen, maarja hij past in één hand dus het haalde niet veel uit. Toen hij dat in de gaten had begon hij de melk dus over mijn hand te spugen in plaats van het op te eten. Oke, dat is duidelijk, hij moet het niet meer. Nou was hij ook wel gestresst omdat hij medicijnen kreeg voor de blaasontsteking die hij nu heeft. Ja die beestjes leven om je bezorgd en gestrest te maken. Maandag hebben Michael, Kim en ik ook de wasbeer voeders in de bomen schoongemaakt, veel klimwerk en emmers de boom in werken. Erg hilarisch als dat dus fout gaat en Michael de hele douche over zich heen krijgt. Het was leuk werk om te doen en we hebben flink gelachen. Het was toch erg warm dus zo erg was het niet om nat te worden. Om tien uur `s avonds na het verzorgen van de zieke wasberen en konijntjes zijn we met de meeste interns een wandeling gaan maken in het park, want het was nog lekker weer.

Vanochtend kwam Melissa, een andere supervisor, tijdens het voeren binnen voor de medicijnen en die schoot al spontaan in de lach toen ze zag wat voor vieze gezichten mijn konijntje trok en hoe hij zich uit mijn grip probeerde te wurmen. We hebben dus besloten om te stoppen met melkvoeren en over te gaan op alleen gras, hooi, en het schoteltje pap.
Vandaag is mijn vrije dag en ga ik waarschijnlijk met twee andere interns naar Langley. Het is niet zo zonnig als de afgelopen dagen, maar het weer is nog steeds lekker hier.

Zo dat was weer een heel verhaal, dan hebben jullie weer wat te lezen. Sinds mijn computer gecrasht is weet ik dus nog niet wanneer ik foto`s kan uploaden. Hopelijk binnenkort, anders kan het nog een tijdje gaan duren.

Veel liefs en tot schrijfs,
Laura